W 1923 roku w rocznicę bitwy 15 sierpnia zostało ustanowione święto Wojska Polskiego. Obchodzono je uroczyście w czasach II Rzeczypospolitej. Władze komunistyczne zakazały obchodów święta w tym dniu, a święto Wojska Polskiego przeniosły na 12 października dla upamiętnienia udziału Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki w bitwie pod Lenino w 1943 r.
W 1992 r. Sejm Polski ustanowił ponownie 15 sierpnia świętem Wojska Polskiego.

Czerwone hordy ruszyły ze wschodu,
Pięcioramienna prowadzi je gwiazda.
Idą zdeptać honor i godność narodu
I tak młodą wolność orłowego gniazda.
Już wokół pożoga i bagnet na broni.
Stawajcie rycerze! Czas Ojczyzny bronić!

Naród znękany wiekową niewolą,
Ran nie zaleczył i sił nie pomnożył,
Świeże mogiły i serca wciąż bolą
I znowu wojna w Ojczyźnie się stroży.
Z wrogiem nienawiść i butna przewaga,
Z nami jest wiara, honor i odwaga.

Nad Wisłą szańce. Polskie Termopile.
Już pierwsi padli w obronie Warszawy,
Na drodze Golgoty gdzieś pod Radzyminem
Piszą się dzieje bezprzykładnej sławy.
Cóż ważne jest życie gdy męstwo dojrzewa,
Gdy o polsim czynie pieśni będą śpiewać.

Padli: ksiądz Skorupka, Walter, Pogonowski,
Opromienieni rycerską legendą,
I ci synowie naszej młodej Polski,
Których przez wieki u nas sławić będą.
Z boskiego tronu spłynie na nich łaska
A kości spoczną w mazowieckich piaskach.

Przeminęły lata. Pozostała sława.
Dziś znów wolna Polska i Wolna Warszawa.
Wyryła się pamięć w sercach i umysłach,
Że tu się dokonał „Wielki Cud nad Wisłą”.
Zaporą się stały te polskie okopy,
Nie zalała czerwień całej Europy.

Gdy nad mogiłami pochylimy czoła
Niechaj nam historia da nowe przesłanie,
Teraz Ojczyzna innych czynów woła,
Które poświęcić powinniśmy dla niej,
Nie wojen, sporów, zawiści Jej trzeba
Lecz pracy, godności, powszedniego chleba!

Zygfryd Rekosz

Galeria plakatów archiwalnych z 1920 roku:
http://www.lodz.ap.gov.pl/galeria,art,53,18-decydujaca-bitwa-w-dziejach-swiata

 

Za portalem; http://solidarni2010.pl